De Prensa Chicha: trots op het drukken van de slechtste kranten in Peru

"Prensa Chicha" door cartoonist Mario Molina, gepubliceerd in El Comercio, mei 2014

Er zijn een aantal zeer respectabele kranten in Peru, zoals El Comercio, La República, Gestion en het officiële staatsdagblad El Peruano.

Maar als je snel een willekeurige krantenkiosk langsloopt, zie je al snel een reeks dagbladen die de Daily Mail doet lijken op het laatste bastion van dappere en serieuze journalistiek.

Deze kleurrijke vodden zijn de kranten van de prensa chicha (chicha pers), de naam die gegeven wordt aan de allerergste en meest stompzinnige dagelijkse publicaties in Peru.

Snelle tip: Als je van of naar het vliegveld van Lima reist, is het sterk aanbevolen om de luxe Airport Express Lima bus te gebruiken om van of naar je hotel te reizen. Veiliger en goedkoper dan een taxi met geen bagagelimiet, gratis Wi-Fi en USB-opladers aan boord, ideaal voor reizigers.

Waarom Chicha?

In Peru wordt het woord chicha het meest geassocieerd met bepaalde dranken op basis van maïs. Het werd ook gebruikt om een cultuur te beschrijven die opkwam in Lima tijdens de jaren 1960, een cultuur gebouwd rond de gebruiken en muziek van immigranten uit de Andes die vanuit de hooglanden naar de hoofdstad kwamen.

Door klassentegenstellingen en discriminatie van deze Andescultuur in Lima werd het woord chicha geassocieerd met meer dan alleen een muziekstijl. Bepaalde kringen in de samenleving - meestal niet-immigranten - gaven het concept van chicha negatieve connotaties, waaronder algemene slechte smaak en het gebruik van vulgaire of denigrerende taal ("La Prensa Sensacionalista en El Perú"; Chavez Méndez et al).

ANIMATIE TIP: Als je op zoek bent naar plezier 's avonds, of om overdag sport te kijken, of zelfs een voorproefje van thuis, bezoek dan de Wild Rover Hostels voor lekker eten, sport en bier! Toegang tot hun bars is gratis, zelfs voor niet-gasten.

Tegelijkertijd werden zowel de slechte smaak als de liefde voor het vulgaire steeds meer omarmd door een goedkoop dagblad in Lima, dat sensatie boven alles stelde en zich richtte op een lezerspubliek uit de lagere klasse. Deze sensatiezucht sprak de doelgroep aan, terwijl de prijs - ongeveer de helft van die van meer gezaghebbende dagbladen - ook de armere sectoren van de samenleving aantrok.

Deze populaire kranten - gekenmerkt door een aparte stijl van slordige journalistiek en sensatiejournalistiek - werden bekend als de prensa chicha.

De gemeenschappelijke kenmerken van sensatiebeluste kranten in Peru

Eduardo Quirós Sánchez belicht een aantal gemeenschappelijke kenmerken van de prensa chicha in zijn essay "¿Prensa Popular o Prensa Chicha?" Deze omvatten:

De naam - de naam heeft meestal "geen verband met het communicatieve proces" en is vaak gebaseerd op populaire straattaal. Voorbeelden zijn El Tío, El Chino, El Chato en La Yuca.

De voorpagina - de koppen op de voorpagina van de prensa chicha gebruiken grotere letters dan serieuzere kranten, maar ook fellere kleuren en sensationelere afbeeldingen, allemaal om de aandacht visueel te trekken in plaats van met de werkelijke inhoud.

Een overvloed aan borsten en billen van beroemdheden - Quirós Sánchez noemt dit vedetismo. In Peru is een vedette een vrouw die enige bekendheid verwerft door te poseren voor foto's in verschillende stadia van ontkleden (zoals de nu afgedankte Page Three Girls in de Britse tabloid The Sun). Ze kunnen ook beroemd zijn door te verschijnen in TV shows etc. (waaronder het geliefde en veelbesproken Esto es Guerra, vaak genoemd als een goed voorbeeld van populaire trash TV in Peru). Hoe dan ook, de prensa chicha waardeert ze eerder voor hun (met siliconen verrijkte) billen dan voor hun bijzondere talenten of prestaties.

Gebruik van jargon - chicha kranten zijn bezaaid met Peruaans jargonvooral een bepaald soort slang dat replana heet. Dit is de straattaal die wordt gebruikt door delinquenten en criminelen.

Lage prijs - de lage prijs helpt om de verkoop onder de doelgroep te stimuleren. De meeste chicha kranten zijn S/.0.50, vergeleken met ongeveer S/.1.00 voor serieuze dagbladen. Quirós Sánchez merkt ook op dat chicha kranten vaak geld verdienen aan de verkoop van dubieuze advertenties, waaronder advertenties waarin seksuele diensten worden aangeboden (om voor de hand liggende redenen worden serieuze adverteerders niet graag geassocieerd met de chicha pers).

Geweld - en gewelddadige beelden - komen ook vaak voor in de prensa chicha. Sommige beelden zijn ongelooflijk grafisch en tonen dode en vaak verminkte lichamen. Dit is echter geen unieke eigenschap van de chicha-pers. Peruaanse TV en kranten tonen vaak de overleden slachtoffers van verkeersongelukken, schietpartijen etc. - iets dat veel buitenlandse bezoekers niet gewend zijn te zien in de nationale pers.

Meer bekijken

De belangrijkste overtreders (en hun respectabele eigenaars)

Er is soms een dunne lijn tussen sensatiebelust zijn en afdalen naar het territorium van prensa chicha.

Kleurrijke roddelbladen als Ojo en El Men zijn misschien tegen het etiket, maar sommige omarmen het van harte. Dagbladen die als chicha kunnen worden beschouwd zijn onder andere El Chino, Extra, El Popular, Trome en het inmiddels ter ziele gegane Ajá.

En natuurlijk zouden respectabele kranten als El Comercio en La República zich nooit zo verlagen om geassocieerd te worden met deze dubieuze roddelbladen.

Of zouden ze dat doen? Nou, ja, dat zouden ze. El Comercio is bijvoorbeeld eigenaar van het uber-trashy Trome, terwijl La República eigenaar is van het echt vreselijke El Popular.

En nu - voor jullie kijkplezier - zijn hier een paar mooie voorbeelden van Peru's prensa chicha:

Hier plaatst Ajá een kop die grofweg vertaald "Oorlog van de borsten" betekent. In de subkop staat dat de vrouw met de grote borsten haar pechonalidad laat zien, een portmanteau van de woorden pecho (borst) en personalidad (persoonlijkheid).

Hier is El Popular met een typisch dramatische voorpagina met Barack Obama en de sensationele kop "Doe mee of we vallen aan". Er zijn ook straaljagers die raketten afvuren en een afbeelding van een brandende auto, voor het geval lezers nog niet helemaal overtuigd waren van de naderende vernietiging.

Trome begint met "Raketten tegen de gekke Chino". De "chino" is in dit geval Kim Jong-un - in Peruaans jargon verwijst chino naar iedereen van Aziatische afkomst. Trome verwijst ook naar Amerikanen als gringos en naar Amerikaanse troepen als "Rambos". Ondanks de enorme afbeelding van een raketwerper, vindt Trome nog steeds ruimte voor een jongedame met grote borsten.

Over chino's gesproken, El Chino is echt een mooi voorbeeld van de laagste vorm van prensa chicha. Hier luidt de kop "De plaag brengt het einde van de wereld". Blijkbaar is "de varkensgriep de laatste pandemie van de apocalyps." Hmm...