Inca Populatie Schattingen

Het geografische bereik van het Incarijk is vrij betrouwbaar in kaart gebracht aan de hand van bestaand archeologisch bewijs, maar de bevolking van het rijk - de Tawantinsuyu - blijft een mysterie. Er zijn geen ontcijferbare Inca-archieven bewaard gebleven, terwijl moderne studies hebben geresulteerd in een reeks geschatte totalen.

Inca Bevolking en Quipu Records

De Inca's hielden gedetailleerde gegevens bij van hun bevolking, van geboorte tot sterfte en de exacte aard van individuen in termen van de mogelijke taken en rollen waarvoor ze geschikt waren. Op deze manier konden de Inca's een hoog niveau van controle en bestuurlijke orde over het zich uitbreidende rijk handhaven.

Deze gegevens werden echter bijgehouden op Inca quipu's, apparaten met geknoopte koorden die tijdens de Spaanse verovering bijna allemaal zijn vernietigd. De quipu's die bewaard zijn gebleven, bewaken hun geheimen goed. Moderne studies hebben de quipu-code nog niet kunnen ontcijferen; het is heel goed mogelijk dat alleen de oorspronkelijke maker van de quipu (een Inca-accountant die bekend staat als een quipucamayoc) de betekenis ervan kon interpreteren.

Moderne Inca Bevolkingsstudies

Een aantal studies vanaf de jaren 1930 hebben geresulteerd in een reeks geschatte totalen voor de Inca-bevolking van voor de verovering (de totale bevolking binnen de Tawantinsuyu, zowel de heersende Inca's als degenen die zij controleerden). De volgende historici hebben verschillende methodologieën gebruikt in een poging de bevolking te berekenen:

• Philip Ainsworth Means (1931): Door gebruik te maken van het op decimalen gebaseerde administratieve systeem dat door de Inca's werd aangenomen, schatte Means dat elke provincie in het Incarijk tussen de 200.000 en 400.000 mensen bevatte. Elk van de vier kwartalen van het rijk bevatte ongeveer 20 provincies; door deze populaties bij elkaar op te tellen, berekende Means dat de totale Inca-bevolking tussen de 16 en 32 miljoen mensen telde.

• John Rowe (1946): Rowe gebruikte cijfers uit de Spaanse volkstelling van 1571 (onderkoning Toledo) om bij benadering de Inca-bevolking van voor de verovering te berekenen. Volgens Rowe "is het niet onredelijk om de verhouding van de totalen (4:1) toe te passen op de bevolking die in 1571 werd gerapporteerd en de totale bevolking van het Andesgebied in 1525 te schatten op ongeveer 6 miljoen".

• Henry Dobyns (1966): Dobyns gebruikte ook een ontvolkingsratio (die hij berekende als 25:1), maar deze keer met gegevens van het hele westelijk halfrond. Rowe's uiteindelijke bevolkingscijfer kwam uit op 37,5 miljoen voor het Andesgebied van voor de verovering.

•  C.T. Smith (1970): Smith vergeleek ook Spaanse volkstellingsgegevens met schattingen van voor de verovering en kwam uit op een bevolkingsaantal van iets meer dan 12 miljoen mensen voor het Andesgebied.

• Nathan Wachtel (1977): In The Vision of the Vanquished volgde Wachtel een vergelijkbare methode als Smith. Watchel's bevolkingstotaal kwam uit op ongeveer 10 miljoen.

• Noble David Cook (1981): In Demographic Collapse: Indian Perú, 1520-1620, gebruikte Cook drie verschillende methoden om de Inca-bevolking van voor de verovering te berekenen, waarbij hij erkende dat ze allemaal beperkt waren. Zijn ecologisch model (maximale bevolking gebaseerd op hoeveel voedsel de Inca's konden produceren) gaf een maximaal ondersteunbare bevolking van 13,3 miljoen. Een tweede model, gebaseerd op sterftecijfers veroorzaakt door ziekten van de Columbiaanse Uitwisseling, gaf een bevolking van tussen de 3,25 en 8 miljoen voor de verovering. Door de Spaanse volkstelling van 1571 te gebruiken om een cijfer voor 1520 te berekenen, kwam Cook uit op een Inca-bevolking tussen de 4 en 14 miljoen (Cook beschouwde deze methode als de meest betrouwbare).

De Inca-bevolking van voor de verovering: Algemene consensus

Volgens historicus Gordon Francis McEwan(The Incas: New Perspectives, 2006) maken de complexiteit van het Inca-bevolkingsprobleem en de beperkingen van de verschillende berekeningsmethoden het bepalen van een nauwkeurig cijfer onwaarschijnlijk. Het scala aan verzamelde resultaten heeft echter geholpen om een vage maar waardevolle schatting te geven.

McEwan stelt: "De meeste moderne Inca-geleerden lijken cijfers te accepteren en werken met cijfers die variëren tussen de 6 miljoen en 14 miljoen mensen." Deze geschatte bevolking van voor de verovering is, zelfs aan de lage kant, een grimmig getal als je het vergelijkt met de volkstelling van 1571 na de verovering, die een sterk gereduceerde Inca-bevolking van minder dan 1,5 miljoen mensen laat zien.

Referenties:

• Gordon Francis McEwan - De Inca's: Nieuwe perspectieven
• John Rowe - Inca Cultuur ten tijde van de Spaanse Verovering
• Nathan Wachtel - De visie van de overwonnenen