Terugkeren naar Machu Picchu en de uitdagingen van cultuurbehoud
Een gastbijdrage van Charlie Bennet.
Machu Picchu, een site bedreigd door toerisme (foto © Ivan Mlinaric, flickr.com)
"Weinig romances kunnen ooit die van de granieten citadel op de top van de steile afgronden van Machu Picchu, de kroon van Inca-land, overtreffen." - Hiram Bingham, Inca-land
Toen Hiram Bingham de junglelianen weghaalde en de top beklom, zag hij iets dat lang geleden gebouwd was en eeuwenlang voor de wereld verloren was gegaan. Hoewel er bewijs is dat de inheemse bevolking op de hoogte was van de locatie, werd deze volledig onaangeroerd gelaten door de Spaanse Conquistadores die de oude Inca-beschaving ruïneerden.
Binghams ontdekking in de regio Cusco in het huidige Peru deed hem geloven dat hij Vilcabamba had ontdekt, de Verloren Stad van de Inca's, waar de laatste Inca's hun toevlucht zochten voordat ze uiteindelijk in Spaanse handen vielen. Hij geloofde dat de site diende als een centrum voor het trainen van vrouwen om de Inca koningen zoals Pachacuti te dienen, omdat hij geloofde dat de meeste skeletten die hij blootlegde vrouwen waren.
Gene Savoy zou later de theorie ontkrachten dat Machu Picchu Vilcabamba was toen hij ruïnes van de stad ontdekte. Bingham zou ook ongelijk krijgen met zijn idee dat vrouwelijke bedienden werden opgeleid in Machu Picchu, omdat moderne onderzoeken van de skeletresten hebben aangetoond dat er bijna net zoveel mannen als vrouwen waren.
Er bestaan veel theorieën over het ware doel van Machu Picchu De populairste theorie beweert dat het diende als een soort vakantiehuis voor de Inca royalty, om hen een rustig toevluchtsoord te bieden uit de drukte van de steden. Johan Reinhard, een Explorer-in-Residence bij de National Geographic Society, gelooft dat de locatie als heilig werd beschouwd vanwege de ligging in de buurt van bergen met een religieuze betekenis voor de Incabeschaving.
Yale University en de kostbare artefacten van Machu Picchu
Hiram Bingham bij Machu Picchu
Archeologie aan het begin van de 20e eeuw was een heel andere praktijk dan wat het nu is. Waar de moderne archeologie probeert om artefacten in situ te bewaren, wat inhoudt dat men probeert om een artefact te onderzoeken waar het gevonden is zonder het te verwijderen, haalde Hiram Bingham duizenden artefacten van de vindplaats en nam ze mee naar Yale University waar hij als professor werkte.
De verwijdering stelde onderzoekers van Yale in staat om uitgebreide onderzoeken uit te voeren, maar leidde tot gespannen relaties met de Peruaanse regering. Peru diende jarenlang een petitie in voor de teruggave van de artefacten, keramiek, beelden, juwelen en menselijke resten. Yale University aarzelde echter omdat ze niet geloofden dat de Peruaanse regering de artefacten effectief kon bewaren.
De onderhandelingen tussen Yale en Peru gingen door; in september 2007 stemde Yale ermee in om de artefacten terug te geven. In november 2012 gaf Yale de laatste partij artefacten terug, die nu tentoongesteld worden in La Casa Concha in Cusco.
Machu Picchu, een bedreigd wereldwonder
Vandaag de dag geniet Machu Picchu de status van een modern wereldwonder, omdat deze titel in 2007 werd toegekend. De site was eerder al uitgeroepen tot Peruaans Historisch Heiligdom in 1981 en tot UNESCO Werelderfgoed in 1983.
Tragisch genoeg wordt Machu Picchu, zoals zoveel cultureel belangrijke locaties over de hele wereld, bedreigd.
Machu Picchu wordt niet alleen bedreigd door aardbevingen, wind of overstromingen. Terwijl het is uitgegroeid tot de grootste trekpleister voor toeristen in Peru, is het blootgesteld aan negatieve menselijke invloeden. De ontwikkeling van het lokale gebied - een gebied dat groeit om aan de toenemende eisen van het toerisme te voldoen - heeft de toekomst van de site bedreigd.
Alleen al het aantal mensen dat naar het eeuwenoude wonder is geweest, doet met gemak wat de natuur de afgelopen 600 jaar niet heeft kunnen doen. Er zijn drastische maatregelen genomen om de site te beschermen, waardoor steeds terugkerende geruchten over een mogelijke Machu Picchu sluiting. Het aantal toeristen dat de site dagelijks mag bezoeken is nu beperkt, er is een vliegverbod ingesteld boven de locatie en UNESCO heeft voorgesteld om maatregelen te nemen om een bufferzone te creëren tussen Machu Picchu en de omliggende stedelijke ontwikkeling.
Het wordt een vicieuze catch-22. We willen deze plaatsen van eeuwenoude schoonheid met onze eigen ogen zien en ons een wereld vóór de onze voorstellen, maar de beste manier om ze voor altijd te behouden is ze nooit te bezoeken. Toeristen eroderen ongewild archeologische gebieden met hun voeten, een reële bedreiging in het geval van Machu Picchu. En hoewel de meesten van ons respectvol omgaan met oude sites, zijn er ook mensen die een opzettelijke bedreiging vormen door artefacten te verwijderen van plaatsen die van cultureel belang zijn of ze zelfs te vernielen(in Cusco, bijvoorbeeld, en in Egypte).
Als je toch naar Machu Picchu of een andere cultureel belangrijke plek trekt, denk dan aan wat je doet. Het is gemakkelijk om in de ban te raken van eeuwenoude schoonheid, maar denk aan toekomstige generaties. Door bewust te zijn van wat wij als toeristen doen, kunnen we ervoor zorgen dat toekomstige generaties deze plekken net zo kunnen ervaren als wij. En als je van plan bent om plannen te maken voor een reis naar deze epische historische plek, raden we je aan om FindLocalTrips.com te bezoeken, een website voor het vergelijken van tours met veel informatie en alle verschillende opties voor het maken van de reis van je leven.
Charlie Bennet is reiziger en schrijver voor G Avonturen met een passie voor avontuur en Zuid-Amerika. Hij houdt van ontdekkingen en benadrukt het belang van ethisch toerisme.
2 reacties voor "Terugkeren naar Machu Picchu en de uitdagingen van culturele conservering"